Bir gün rüzgar Güneş’le konuşuyormuş. 

• Ben senden daha güçlüyüm demiş.
• Öyle mi? demiş Güneş.
• Elbette demiş rüzgar. Bunu sana göstereceğim. Bak şu aşağıdaki yaşlı adamı görüyor musun?

 Güneş eğilip bakmış.

• Görüyorum, diye cevap vermiş.

Rüzgar gururla:

• Gör bak! Onun ceketini nasıl çıkaracağım demiş.
• Peki o zaman demiş, Güneş. Haydi dene bakalım.

Sonra bulutların arkasına çekilmiş. Merakla rüzgarı izlemeye başlamış. Rüzgar bütün şiddetiyle esmiş. O estikçe yaşlı adam üşümüş, üşüdükçe paltosuna sarılmış. Rüzgar buna öfkelenmiş ve daha da şiddetli esmiş. Bu kez adam da paltosunu daha sıkı tutmuş. O ne kadar şiddetli estiyse adam da paltosuna o kadar çok sarılmış çünkü çok üşüyormuş.

Rüzgar sonunda pes etmiş. Bu kez sıra Güneş’e gelmiş. 

Güneş bulutların arkasından çıkmış ve yaşlı adama sıcacık gülümsemiş. Yeryüzünü iyice ısıtmış. Adam pek sevinmiş. Yeryüzü ısındıkça adam da ısınmış, o da gülümsemeye başlamış.

• Artık paltoya ihtiyacım kalmadı diye düşünmüş. Ve paltosunu çıkarmış.

Güneş rüzgara dönerek:

• Gördün mü demiş. Nazik olanlar zorbalardan her zaman daha güçlüdür.

🎨: Vincent van Gogh – Road with Cypress and Star (1890)